اساساً یک لایه روی از دو طریق از مفتول گالوانیزه گرم محافظت می کند. اول از همه، با ایجاد یک محافظ فلزی غیرقابل نفوذ، به عنوان یک مانع فیزیکی عمل می کند که از دسترسی رطوبت و اکسیژن به پایه فولادی جلوگیری می کند.
سپس پوشش روی با اتمسفر واکنش می دهد و یک لایه نازک و قوی از اکسیدها روی سطح ایجاد می کند که از اکسیداسیون بیشتر جلوگیری می کند.
مطالعات طولانی مدت نشان داد که طول عمر این محافظ مانع با ضخامت پوشش روی متناسب است. به عبارت دیگر، دو برابر شدن ضخامت پوشش، طول عمر پوشش را دو برابر می کند. دوم، گالوانیزه حفاظت الکتروشیمیایی فولاد را فراهم می کند.
واقعیت این است که پوشش روی، مطمئناً بسیار قوی است، اما جاودانه نیست، بنابراین، می توان آشکار کرد که فلز گالوانیزه در طول تعمیر و نگهداری به طرق مختلف آسیب دیده است.
در چنین رویدادهایی، ورق فولاد فنر لخت در مکان هایی که پوشش روی آسیب دیده است، شروع به قرار گرفتن در معرض نفوذ رطوبت و هوا می کند.
ترفند این است که روی اطراف ناحیه آسیب دیده نیز شروع به خوردگی می کند اما این کار را سریعتر از فولاد انجام می دهد. به همین دلیل است که محصولات خوردگی روی روی سطح فولاد، نزدیک به فلز در برابر نفوذ جو می نشینند، از آن محافظت می کنند و در نتیجه خوردگی را متوقف می کنند.
به عبارت شاعرانه، فولاد گالوانیزه به نوعی نماد «تعهد» تبدیل می‌شود: روکش ورق گالوانیزه شیروانی گام به گام فرسوده می‌شود، اما همچنان از هسته فولادی محافظت می‌کند. این حفاظت در برابر خوردگی به سادگی “فداکاری” نامیده می شود.
به هر حال، اگر فولاد با روی نباشد، بلکه با فلز دیگری با الکترونگاتیو بالاتر (به عنوان مثال، نیکل، کروم یا مس) پوشش داده شود، چنین پوشش‌هایی باعث خوردگی سریعتر می‌شوند، گویی فولاد کاملاً “لخت” است. به عبارت دیگر، فولاد ساختار خود را به نفع نیکل یا مس “قربانی” می کند.
همچنین باید توجه داشته باشیم که رنگ های تجاری بسیار محبوب دارای ویژگی های ضد خوردگی نیز هستند.
با این حال، رنگ ها باید در طول ساخت محصولات ورق گالوانیزه رنگی یا مستقیماً پس از آسیب اعمال شوند. در غیر این صورت، فولاد زیر لایه رنگ خورده می شود تا زمانی که سطح را به طور کامل از بین ببرد.
- منابع:
- تبلیغات:
